٦ -٢٧٥-٣١١- ٩٦٤

موی کم پشت سیاه رنگی دارد و ابروهایش مثل دو رشته کوه سیاه بالای چشم‌هایش ایستاده‌اند. از این‌که به خاطر شکم بر آمده‌ام جایش را به من داده خوشحال می‌شوم، اما دیگر برای تشکر کردن دیر شده. پاهایم خسته است و وقتی فکر می‌کنم سنگینی‌ای که پاهایم تحمل می‌کند مجازی است، احساس تنفر می‌کنم. انگار خلأیی در وجودم پیدا می‌شود...