۹۷۸۹۶۴۱۹۱۵۸۸۱

دهانت باز و شکفته مانده بود. انگار موسیقی زندگی ات با خاموشی ضربان قلبت تمام نشده بود و تو هنوز موسیقی زندگی ات را، لالایی ات را برای بچه ات می خواندی. لالایی کشته ی باتاکلان را اما نمی دانم. بچه مان که در شکمت همراه تو کشته شد، این لالایی و نجوای تو را شنید، می شنود یا نه؟...