7 16 ـ 6174 ـ 96

ديگر هيچ سخنى بين آن دو ردوبدل نشد و سياوش از خانه بيرون آمد. نسيم پگاه به‌آرامى مى‌وزيد و خستگى كم‌خوابى و شايد بى‌خوابى شب را از تن مى‌ربود و مانده‌هاى عطش خواب را از تن دور مى‌ساخت. چه دلنواز و زيباست نسيمى كه در وقت شادى و اميدوارى بوزد. خداوند گويا نسيم پگاه را براى شادى بخشيدن به روح...