سبد خرید

0 out of 5

آئیل

4.95 
بابک روشنی‎نژاد در سال متولد 1356 شد. او نقاش و دانشجوی علوم سیاسی است. از سال ۱۳۸۹ تا سال جاری با حضور پررنگ و مستمر در پنج آرت‎فر بین‎المللی آرت مسکو، کانتمپورسی استامبول و آرت دوبی نگاه‎ها را به خود جلب کرده است؛ آثار او در آنسوی مرزها هم درخشیده و با استقبال شایان توجه منتقدین هنری و حتی مجموعه‎داران...
0 out of 5

آنتیگون

4.95 
ژان آنوی متولد ۱۹۱۰ فرانسه است. مادرش ویلون می‌نواخت و پدرش خیاط بود. او نخستین نمایشنامه‌اش را با عنوان «زن روی بخاری» را نوشت. در اوایل جوانی راهی پاریس شد که مهد تئاتر فرانسه بود. تنفس در فضای هنری پاریس او را وابسته کرد و تصمیم گرفت که تمام زندگی‌اش را با تئاتر گره بزند. آنوی در اواسط دهه‌ی ۲۰...
0 out of 5

از غلط های نحوی معذوریم

4.95 
«نمی شود از جاده ای که دو تا می شود نمی گذارد زیر پا می گذارد به جای این که عبور کند، عبرت نمی گیرد همیشه این جاده را عقب افتاده است می رود برای رسیدن به جاده ای که دو تا می شود، نمی شود می پیچد توی زنگ تلفن قطع می کنم نمی شود را زیرپا می گذارد...
0 out of 5

پرتره

4.95 
او به چشمان خویش توجه بسیار کرد. آن چنان نیرویی در این چشمان نهفته بود که او امیدوار نبود بتواند همه آن را به بوم منتقل سازد، اما تصمیم داشت به هر قیمتی که هست برای درک سر درونی شان به تک تک خصوصیات و حالت های آن ها دست یابد
0 out of 5

دفترچه تلفن من

4.55 
داستان های این کتاب اگرچه اغلب از روایتی خطی برخوردارند، اما به لحاظ مضمونی کم و بیش متنوع هستند. یکی از شگردهای موفق جعفریان این است که موقعیت های آشنا در ابتدای داستان را به تدریج به موقعیت های ویژه و تجربه های دیگرگونه بدل می سازد.
0 out of 5

سردخانه

4.95 
جهانی که در بیشتر شعرها ساخته می شود گاهی از طریق رابطه استعاری و گاهی از طریق نشانه ها بصورت ارجاعی با جهان واقعی در ارتباط است و دغدغه های قابل توجهی می توان در آنها یافت. دغدغه های موجود در بیشتر شعرها از حدود شخصی شاعر فراتر رفته و شمول بیشتری در زندگی اجتماعی پیدا می کنند تا آنجا...
0 out of 5

مارکی شرور

22.95 
کتاب حاضر مشتمل بر دو مقاله دربارة «مارکی دوساد» (17401814م) نویسندة فرانسوی و اندیشة او در ادبیات است. مقالة نخست، از کتاب «ساد همسایة من» انتخاب شده است. در اینبیشتر بخوانید
0 out of 5

منظومه ی شهرزاد

4.95 
شعر شاید، تجربه‌یِ فروفشردنِ زندگی‌ست در زبان. و این مقام، اگر محلِ تلاقی تعبیر شود، آن‌جاست که «مکان» و «زمان»، در «زبان» به هم می‌رسند. چنان‌چه پذیرفته باشیم زندگی، «زمانی»‌ست که «مکان» در آن حادث می‌شود؛ یا «مکانی»‌ست که «زمان» در آن جاری‌ست. تجربیاتِ تاریخیِ ما، با زبان فهم می‌شوند. پس زبان، محلِ زایشِ زندگی‌ست. منظومه‌یِ شهرزاد، تجربه‌ای‌ست که در...
در حال بارگذاری ...