جمشید طاهری

ترسیده بود، یعنی فکر می‌کرد دیگر باید بترسد. تمام نشانه‌هایش را گم کرده بود. هم مسجدی که آن ور خیابان و انگار مال آفریقایی‌ها بود هم تنها تابلویی که رویش فارسی نوشته شده بود، حتی آن فروشگاه کوچکی را که از همه چیز کوچکش را داشت، مغازه‌ای که روزهای اول فکر کرده بود اسباب‌بازی‌فروشی است اما بعد فهمیده بود این...