کورش نوروزی

ژولی سرش را از کالسکه بیرون آورد. او کلاهی از پوست سمور بر سر داشت و پالتوپوستش اندام او را چنان پوشانده بود که فقط چهره‌اش دیده می‌شد. ژولی دگلمون دیگر به آن دختر جوانی که چندی پیش شاد و خوشبخت در گردشگاه توئیلری می‌دوید شبیه نبود. چهره همچنان ظریفش، دیگر آن سرخی و درخشش گذشته را نداشت. چندین لاخه...