آینه باز

مهرانه دختری جوان است که در سفری ناخواسته از تهران به زادگاهش بازمی گردد، به روستایی که بخشی از کودکی اش را در آن گذرانده. او طی این سفر رودرروی گذشته اش قرار می گیرد و، با این که از آن گذشته گریزان است، چون اسیری در دست تقدیر در مسیر روایتی پیچ در پیچ ناچار به رویارویی با خویشتن خویش می شود. مهرانه، با حضور در آن روستا، انگار مقابل آینه ای می ایستد که گذشته و حال را با جزئیات نمایش می دهد و رازش را آشکار می کند. فصل های کتاب با بازیگوشی در مرز خیال و واقعیت می غلتد و اسطوره و خرافه را به نمایش می گذارد. در قسمتی از کتاب می خوانیم: «انگار تمام راه را توی خواب و رویا دویده ام و پشت در رسیده ام. انگار از زمین و زمان جا مانده ام و تازه هوشیار شده ام. خانه عین سراب است. عین تکه ای میان بودن و نبودن. از دور همان خانه بچگی هاست، با دری ساب خورده و بزرگ که مثل زنی ترشرو دست به کمر برده و سرپا ایستاده. هرچه نزدیک تر می روم لته های موریانه خورده و پاشنه ساییده اش بیشتر توی ذوقم می زند …»