خوان رامون خيمنس در مدرسه يسوعى‌ها درس خوانده بود، كه يكى از كتاب‌هاى درسى‌اش كتاب درس‌هايى از مسيح، اثر قديس آكِمْپيس آلمانى، بوده است. مى‌گويند آن نسخه از اين كتاب كه او آنجا مى‌خواند اكنون هست و او زير بعضى جمله‌هايش خط كشيده است. ظاهرآ يكى از آن جمله‌ها اين است: راز دلت را براى هر كس فاش نكن. پژوهشگران آثار خيمنس معتقدند او واقعآ در تمام عمرش به اين سفارش قديس آكِمْپيس عمل كرد. انگار در من و پلاترو هم گاهى اين را مى‌شود ديد. شايد آن اشارات مبهمى كه در بعضى فصل‌هاى كتاب به عشق‌هاى بيهوده و بى وفايى مى‌شود واقعآ از همين نوع رازپوشى‌هاست. اصلا شايد همين «عشق‌هاى بيهوده» و «بى وفايى»ديدن‌ها بوده است كه باعث شد او من و پلاترو را خلق كند، كه در واقع كتاب تنهايى يك شاعر و شرح مردم گريزى اوست.
پلاترو خر کوچولوی بسیار نرم و سفیدی است که خوان رامون خیمنس آن را خلق کرد تا دوست دنیای تنهایی اش باشد. من و پلاترو شرح آن تنهایی و آن دوستی است. خیمنس من و پلاترو را برای بزرگسالان نوشته بود، اما وقتی کتابش چاپ شد کودکان هم استقبال غیرمنتظره ای از آن کردند که بدون شک به خاطر وجود دوست داشتنی پلاترو بود. می گویند در سال 1948 که خیمنس به آرژانتین رفته بود، مدرسه های پایتخت تعطیل شد و بچه ها هجوم آوردند تا خالق پلاترو را ببینند.چاپ های قبلی من و پلاترو از متن فرانسه و انگلیسی آن ترجمه شده بود. نسخه حاضر ترجمه ای است از متن اصلی اثر، یعنی از متن اسپانیایی آن.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.