هجوم آفتاب

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «چو افتاده بود که موشک‌ها خورده‌اند وسطِ پشت برج. از دم صبح هواپیماهای غریبه تو آسمان چرخ می‌زدند. ضدهوایی‌ها می‌غریدند و آسمان را سوراخ می‌کردند. وضعیت هر دم قرمز می‌شد. بابام و مادرم مثل اسفند رو آتش قرار و آرام نداشتند. خانه عمو محسن و خاله مریم پشت برج بود. مادرم رو کنده و مو پریشان، یقه جر داده تا روی ناف، اشک به پهنای صورت، پهن شده بود رو زمین و خودش را پاندول‌وار تکان می‌داد: «دیدی… دیدی چه خاکی به سرم شد! دیدی بی‌خواهر شدم…! دیدار به قیامت خواهر… دیدار به قیامت!».