آخرین خنده

داستان کوتاه یک قالب نسبتاً جدید ادبی است که در همین عمر کوتاه خود شاهد تنوع و تحول چشمگیری بوده است و اکنون در داستان مدرن به چنان سطحی از پیچیدگی، ظرافت و گوناگونی رسیده که مشکل بتوان تعریف جامعی از آن ارائه داد. گاه عناصری بنیادین چون طرح یا دیدگاه کنار گذاشته می‌شوند و گاه با بهره‌گیری از همان عناصر کلاسیک آثاری زیبا و مدرن خلق می‌شوند. به هر صورت غالب این آثار سبک‌هایی خاص و ظریف دارند و تفسیرهایی گوناگون را ممکن می‌سازند که خواننده‌ای دقیق را طلب می‌کند که بتواند هوشیارانه نه تنها سطور بلکه لابه‌لای سطور را نیز بخواند و با تخیل فعال خود فضاهای خالی داستان و به همراه آن واقعیت را بازآفریند، واقعیتی که در نهایت، وجهی است از بحران اساسی زندگی معاصر.