برف های کلیمانجارو

الا به مرگ اهمیت نمی داد. همیشه از درد هراس داشت. از هم به اندازه‌ی هرکس دیگری طاقت درد را داشت، اما وقتی طولانی می‌شد کم می‌آورد، ولی حالا با چیزی درگیر بود که سخت هراس‌انگیز می‌نمود و درست همان لحظه که حس کرد از پا در آمده، دردش تمام شده بود. برف‌های کلیمانجارو در سال 1936 نوشته شد و در کنار داستان‌های آدمکش‌ها و تپه‌های همچون فیل‌های سفید از معروف‌ترین شاهکارهای کوتاه همینگوی به شمار می‌رود.