بطالت

بطالت روایت کابوس وار احسان نوروزی است، از شهری آخر الزمانی و آکنده از دود و وهم که همه ی آدم های آن اسیر بی هویتی و بی معنایی هستند. راوی داستان فرد سودا زده ای است غرق در توهم معلومات خود از دنیای ادبیات و فلسفه که در خیال خود با نویسنده ها و شخصیت های گوناگون زندگی می کند و در دوره ای از کتاب و روزنامه به جای خوراک استفاده می کند. به این ترتیب عمده ی وقایع بطالت وجهی نمادین به خود می گیرند.