بلوم فِلد، عزبِ میان‌سال

بلوم فلد، مجردی میان سال، شبی در حال رفتن به آپارتمان خود از پله ها بالا می رفت. بالا رفتن از پله ها کار دشواری بود، زیرا او در طبقه ی ششم زندگی می کرد. در حین بالا رفتن، دوباره به مسائلی می اندیشید که ذهن او را در این اواخر اغلب به خود مشغول کرده بودند. او می اندیشید که زندگی در این تنهایی مطلق چقدر ناخوشایند و عذاب دهنده است؛ با خود فکر می کرد که هم اکنون باید از این شش طبقه تقریبا در خفا بالا رود تا به اتاق خلوت و خالی خود برسد و در آن جا دوباره تقریبا در خفا روبدوشامبر خود را بپوشد، پیپ را روشن کند، کمی از مجله ی فرانسوی ای که چند سالی است که مشترک است و به طور منظم دریافت می کند، بخواند و در حین مطالعه جرعه ی کوچکی از عرق آلبالویی را که خود آن را درست کرده است، بنوشد و بالاخره پس از نیم ساعت به بستر برود، ولی پیش از آن که در تختخواب دراز بکشد، باید طبق معمول روکش و ملافه ها را که خدمتکار حرف نشنو آن ها را همیشه هر طور که مایل بود روی تختخواب می انداخت، از نو کاملا مرتب کند.