كلمه‌ى غزل در اصل به معناى حديث عشق، عاشقى‌كردن، و عشق‌باختن است كه در واژهاى تقدس‌آميز يحب و يحبونه، بر اريكه‌ى عرش نواخته شد و از “من“ سخن مى‌گويد : «كنتُ كنز مَخفيآ فاحبَبتُ اَن اُعرفَ …»
شعر با موسيقى ارتباط تنگاتنگى دارد. از اين رو شعر غنايى، معناى گسترده‌ترى مى‌يابد. در گذشته شعرى كه با موسيقى و ساز (لير) نواخته مى‌شد را شعر غنايى ناميدند كه آفريده‌ى قوه‌ى عاطفى و احساسات درونى شاعر است. شعر اصيل، احساسات و عواطف شخصى را بيان مى‌كند؛ زيرا نيايش رب نوع‌ها و مناجات، در لحظات شادمانى، وحشت و… از عواطف سيّال انسان بَدَوى سارى مى‌شد. شعر غنايى آغاز خلقت شاعرانگى بشر است كه جنبه‌ى سفارشى و عايدات مادى شاعر در آن رنگى ندارد و اوج ادبيّت را به عرش مى‌رساند، برخلاف شعر حماسى كه مولود اراده است و از ضمير غايب “او“ روايت مى‌كند و يا شعر تعليمى كه با هدف آينده‌نگرى و خير و مصلحت انديشى؛ “تو“ را مورد خطاب قرار مى‌دهد؛ در غزل بيشتر، “من“ با “من“ در گفتگو است؛ شاعر به زمان حال نظر دارد و احساسات و عواطفش، صادقانه و صميمى است چنان كه مولانا مى‌فرمايد :
بازآمدم، بازآمدم، از پيش آن يار آمدم در من نگر، در من نگر، بهر تو غمخوار آمدم
شادآمدم، شاد آمدم، از جمله آزاد آمدم چندين هزاران سال شد، تا من به گفتار آمدم
انتشار كتاب در خلوت غزل به كوشش آقاى دكتر رضا شيرزادى چشم‌اندازى اميدواركننده پديد مى‌آورد كه هنوز شور و غوغاى غزل در ميان دوستداران ادب پارسى فروننشسته است، هنوز هم به رغم دشوارى‌هاى زمانه، كسانى يافت مى‌شوند كه عمرى را بر سر غزل بگذارند و به كار سترگ پژوهش در باب غزل، نرد عشق ببازند.
2 عدد در انبار
مقایسهبوى جوى مولیان آید همى یاد یار مهربان آید همى
ریگ آمو و درشتى راه او زیر پایم پرنیان آید همى
آب جیحون از نشاط روى دوست خنگ ما را تا میان آید همى
اى بخارا شاد باش و دیر زى میر زى تو شادمان آید همى
میر ما هست و بخارا آسمان ماه سوى آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان سرو سوى بوستان آید همى
آفرین و مدح سود آید همى گر به گنج اندر زیان آید همى.
| نوع جلد | |
|---|---|
| قطع | |
| شابک | |
| تعداد صفحات | |
| موضوع | |
| وزن | |
| نويسنده/نويسندگان |
هیچ پرسش و پاسخی وجود ندارد ! اولین نفری باشید که درباره این محصول میپرسید!
