دیوان شاه نعمت الله ولی

قرن هشتم ونهم سيطره افكار وآراء محي الدين ابن عربي در تصوف و عرفان است .تقريبا تمامي فرقه هاي مختلف تصوف نظير نقش بنديه  نور بخشيه و مولويه مروج آراء ابن عربي هستند .شاه نعمت الله نيز از اين قائده مستثني نيست و از جمله شارحان مهم نظريه هاي ابن عربي بشمار ميرود .شاه ولي به محي الدين ابن عربي به ديده تكريم و احترام مينگريست وكتاب فصوص الحكم او را از حفظ بود و حتي يكي از مفصلترين رساله هاي خود را به شرح ابيات فصوص الحكم اختصاص داده است.

به طور كلي ميتوان گفت آثار شاه نعمت الله ولي اعم از منظوم و منثور آيينه تمام نماي آراء ابن عربي نظير   وحدت وجود  و انسان كامل  و مسئله قطب و ولايت  و علم اسرار حروف و نقطه است.آثار شاه نعمت الله به دو دسته منظوم و منثور تقسيم ميشوند :

آثار منظوم

مهمترين اثر منظوم شاه ولي ديوان اشعار اوست كه شامل قصايد  غزليات قطعات  مثنوي ها و رباعيات است كه بالغ بر دوازده هزار بيت ميباشد.بعضي از اشعار و ابيات اين ديوان منسوب به اوست . همه انها از نوع اشعار عرفاني و حاوي اشارات و توضيحات درباره عقايد و افكار متصوفه مي باشد .

آثار منثور

تمامي عمر اين عارف گرانقدر در تعليم و ارشاد مريدان خود گذشت .به همين جهت وي يكي از فعالترين عارفان از نظر نوشتن رسالات تعليمي است.تعداد رسالات منثور او را تا پانصد ذر كرده اند و البته تا كنون انتساب 114 رساله به او مسلم شده است . نثر اين رساله ها اغلب مشكل و پيچيده است و اكثرا از ويژگيهاي نثر قرن هشتم و نهم برخوردار است .