شعر صف‌شكن محور است و چه گونه انديشه‌هاى شاعر و چرايى‌هاى فلسفى وى سرشتِ شعر او را مى‌ريزد. پس از حصول اطمينان از آنچه شعر مى‌گويد بايد به چه‌گونگى ارائه‌ى اين انديشه‌ها در شعر صف‌شكن نيز نظر افكند. آنچه انديشه‌هاى او را به شعر تبديل مى‌كند و دلنشين مى‌سازد پيش از اين در مورد پيچيدگى و انتزاعى بودن تصاوير صف‌شكن به اندازه كافى سخن گفته‌ايم ولى خاطرنشان كرديم كه تكرار برخى از اين تصاوير آنها را به نقش‌مايه‌هاى معنادارى تبديل مى‌كند كه مارا به معنا و مضامين اصلى رهنمون مى‌شوند
مجموعه اشعار صف شکن مملو است از اشعاری که شاعر همواره در تعمق و جدالی درونی، خیام وار سعی به درک و پذیرش ماهیت هستی می کند. در اشعار وی چیزی خودنمایی می کند که انگار همان است که همه زمانی در مورد آن کنجکاو بوده ایم: نوعی خود-داوری و قرار دادن حیاتمان در میزان زندگی تا ببینیم چه کرده ایم و چه بوده ایم و آیا توانسته ایم بر بوم سپید حیات نقطه ای از خود به جای گذاریم…
