عقب‌گرد یک پیاده‌ی شطرنج

عقب‌گردِ یک پیاده‌ی شطرنج اثری ا‌ست پُرنفس که درش تقابلِ یک افسرِ عجیب اداره‌ی آگاهی با جهانی شرزده روایت می‌شود. غلامرضا معصومی نویسنده‌ی جوان این کتاب شخصیتی ساخته است که در ادبیاتِ ایران نمونه‌ی پخته‌ی آن کمتر وجود داشته است. پلیسی خسته و کمی خشن که در مرور پرونده‌های خود روایت‌های تأثیرگذاری را رقم می‌زند و کشف‌شان می‌کند. اثر با ورود او به بندِ زندانی‌هایی آغاز می‌شود که برخی‌شان را خود او به آن‌جا فرستاده. او می‌خواهد ناشناس باشد و در کسوتِ یک لوله‌کشِ عادی… قهرمانِ اثر در این فرایند دچارِ فلاش‌بکی طولانی می‌شود و می‌رود به شهری دورافتاده و مرموز که در آن‌جا خدمت کرده است و ماجراهایی را بازگو می‌کند که در هر کدام‌شان شخصیت‌های پیش‏پاافتاده و زمین‌خورده قرار است نقشِ خود را بازی کنند. داستانِ معصومی پُرکشش است و ضرب‌آهنگِ تندی دارد. او از آدم‌هایی نوشته که همیشه در حاشیه بوده‌اند، از سربازهای پیاده‌ای که حالا می‌خواهند نقشِ خود را با قدرتی مضاعف بازی کنند و پیش بروند. قهرمانِ معصومی در این فرایند متبلور می‌شود و چهره‌ای می‌سازد که درش جایی برای سانتی‌مانتالیسم و فرار از رئالیسمِ پُرجانِ جهان نیست…