غروب استایلز

رمان‌های امور اسرارآمیز دراستایلز THE MYSTERIOUS AFFAIRS AT STYLES و پرده (CUTRAIN) نخستین و آخرین آثار خانم آگاتاکریستی شناخته می‌شوند. البته ذکر این نکته در این جا حائز اهمیت است که خانم کریستی به خواست خود و به منظور خاص و با پیش‌بینی‌های قبلی با توجه به وقایع نخستین رمان «پرده» را به عنوان آخرین کار خود برگزیده است.
نخستین رمان وی را «اسرارخانه ییلاقی» (استایلز) و آخرین آن را «غروب استایلز» نامیده‌ایم که هر دو داستان را بعنوان «نخستین و آخرین رمان» نامگذاری کرده‌ایم. چرا؟ چون حوادث و رویدادها رابطه و تسلسل ویژه‌ای در ارتباط با یکدیگر دارند آن چنان که حتی کتاب‌های متعدد دیگر خانم کریستی هم که طی چندین سال در فاصله این دو اثر منتشر شده است، نتوانسته کوچک‌ترین فاصله‌ای بین آن دو ایجاد نماید. نه گذشت زمان و نه تنوع حوادث هیچ یک «پرده» را از اسرار «خانه ییلاقی» (استایلز) جدا نمی‌کند. «استایلز» زیبندة «پرده» و پرده به استایلز متصل است، ولی افسوس که هنگام انتشار پرده نویسندة توانا و پرتحرک آن، بی‌حرکت در دل خاک خفته و پردة ابدیت روی کشیده ….
رمان پرده از دیدگاه‌ها و زوایای مختلف با اسرار خانه ییلاقی از یک آبشخور سیراب می‌شوند: شخصیت‌ها، منتهی در کهولت، حوادث و شیوة برخورد همه تقریباً هماهنگی بی‌نظیری با هم دارند که در هیچ یک از آثار خانم کریستی چنین وجوه اشتراکی را مشاهده نمی‌کنیم. گذشت زمان و از جوانی به پیری رسیدن را در این مجموعه با مرور دو رویداد به خوبی لمس می‌کنیم. در یک داستان پوآرو، کارگاه تیزهوش آن چنان براثر تجسم و پیداکردن سرنخی تازه هیجان‌زده روی چمن‌ها دوان و رقصان و دیوانه‌وار حرکت می‌کند که با پلیسی تصادم می‌نماید…. و در پرده پواروی پیر را در بستر می‌بینیم که به جای حرکت ظاهری فقط می‌تواند حرکات را تجسم کند ….
خانم آگاتا کریستی از بطن دو رمان، گذشت و سپری گشتن عمر را آینه نموده و در برابر ما قرار می‌دهد، در حالی که ما نیز آگاتا را در دو بعد و دو موقعیت مختلف می‌بینیم: خانم آگاتا کریستی جوان، گمنام و «بی‌گناه» با نخستین کتاب به امید چاپ و اقبال خواننده دستش را به اولین «جنایت» آلوده می‌سازد ولی در پرده به صورت ملکه جنایتی که با کوله‌باری از تجارب، مرتکب ده‌ها قتل گشته و میلیون‌ها خواننده را در سراسر عالم در این جنایات به نحوی شریک قلم خود کرده و بی‌آن‌که پلیس و یا پوآرو مزاحمش شوند شتابان می‌نویسد، چون می‌داند او نیز خود روزی قلم را برای همیشه بر زمین می‌نهد و وقتی پرده منتشر می‌شود، او دیگر نقاب در پرده خاک دارد ….