غم آخر

کتاب «غم آخر» اثر «مرتضی حقیقت» است. ناشر درباره‌ی کتاب آورده است: «اگر به داستان “غم آخر” نگاه تکنیکی نداشته باشید، از خواندن آن لذت می‌برید. مرتضی حقیقت، نویسنده‌ی کتاب که ۶۱ سال دارد، از گذشته‌ای می‌نویسد که برای نسل امروز قابل دسترس نیست. داستان در تهران و بروجرد قبل از انقلاب اتفاق می‌افتد. هنوز کوچه‌باغی وجود دارد و عاشقی که مجنون شود و شعرهای عاشقانه‌ای برای معشوق بنویسد. اشتباه نکنید، این داستان از آن نوشته‌های نوستالژیک آبکی نیست که همه چیزهای مربوط به گذشته را زیبا جلوه دهد و حسرت روزهای از دست رفته را بخورد. غم آخر پیوند گذشته با حال و حال با آینده است.» در قسمتی از داستان می‌خوانیم: «سرم را بالا می‌آورم. چیزی می‌بینم که در برق نگاهی می‌شکند و صدایی را می‌شنوم که می‌گوید: نگاه کن، من عزیزه‌ام همین حالا از آلماآتا، از آن سرزمین‌های دور می‌آیم. بعد از دیدن من، همه عمر به دنبال من می‌آیی و پیدایم نمی‌کنی. تا روزی که به هفتاد سالگی برسی، وقتی با چهره‌ای پر از چروک و قلبی آکنده از درد در گوشه پارک گمنامی در سرزمین غریب و بیگانه نشسته ای، دوباره مرا می‌بینی…» این کتاب را نشر «چشمه» منتشر کرده است.