مادام

قو

نتِ سیاه کشیده‌ای است

که هربار

بالش را باز می‌کند

کافه‌های پیاده‌رو

صندلی‌هایشان را

به سالن‌های نمایش قرض می‌دهند

ماه

شکارچی دیوانه‌ای است

که هر شب

برای تصاحب خود

تور می‌اندازد در برکه

نگاه کن

ـ ماه همان ماه

شب امّا شب دیگری است ـ