ملک جمشید

کتاب «ملک جمشید: طلسم آصف و طلسم حمام بلور» نوشته محمد‌علی نقیب الممالک،‌ یکی از نقالان عصر قاجار، است. در واقع این کتاب یکی از داستانهای عامیانه عهد قاجار است که توسط نقیب الممالک نقل می شده و اکنون در قالب این کتاب منتشر شده است. داستان‌های عامیانه فارسی گنجینه‌هایی از مضمون، تمثیل، ضرب‌المثل‌ها و آداب و رسوم فارسی‌زبانان به شمار می‌روند. توجه به چنین گنجینه‌هایی، در اصل، پاسداشت فرهنگ و ادب کهن سرزمینی است به وسعت زبان فارسی. چه بسیار کسان که با خواندن این داستان‌ها به جرگه کتابخوانان پیوستند، زیرا این داستان‌ها که اغلب روایت پهلوانی و مردانگی و عشقند، با نثر شیرین و پرطمطراق، با افسانه‌سازی و خیالپردازی خواننده را بر سر شوق می‌آورند و به خواندن ترغیبش می‌کنند. در باب اول کتاب «ملک جمشید: طلسم آصف و طلسم حمام بلور»‌ می‌خوانیم: «راویان اخبار و ناقلان آثار و طوطیان شکر شکن شیرین گفتار چنین روایت کرده‌اند که در ولایت زیرباد هندوستان پادشاهی بود که نام او را ملک همایون شاه می‌گفتند و پسری داشت در حسن و جمال و جوانی و قد و بالا عدیل و نظیر نداشت و در شجاعت و مردانگی و رشادت مادر ایام قرنیه او را نزاییده و نام او ملک جمشید بود. روزی با چهارصد نفر غلام زرین کمر، بر مرکب باد سوار گردید و به عزم شکار بیرون رفت و تفرج کنان چهار فرسنگ از شهر دور گردید. ناگاه چمن و مرغزاری دید سبز و خرم که سبزه و سنبل و ریاحین از زمین روییده و لاله هفت رنگ سر به دوش یکدیگر نهاده و چشمه‌های آب گوارا از هر کنار جاری بود و اشجار سر به فلک کشیده و مرغان خوش آواز،‌ بر شاخسار به ذکر پروردگار مشغول بودند».