هوواچ پیرو سنت داستان‌نویسی‌ای است که تامس هاردی آن را چنین شرح می‌دهد: «هر داستانی باید آن قدر نامعمول باشد که به گفتنش بیارزد. ما داستان‌پردازان همگی دریانوردانی کهن‌ایم وهیچ یک از ما مجاز نیست مهمانان جشن عروسی را از کارشان بازدارد تا برایشان حکایتی بازگوید مگر آنگاه که او چیزی برای روایت کردن داشته باشد که به مراتب نامعمول‌تر از تجربه روزمره هر مرد یا زن معمولی باشد».
چنین دیدگاهی یعنی قصه گویی برای تصویر زندگی دیگر اساس تیپ داستانی سوزان هوواچ را تشکیل می‌دهد.
او در «پنماریک» نقطه ثقلی بنا می‌کند که این مرکز (خانه اشرافی) راوی قصه آدم‌های او می‌شود.
پنماریک با خانواده ای متشتت و اشخاص (مستقل) رمانی است با صبغه و رنگ شرقی . رمانی است پر حادثه و پراحساس- سرگذشت خانواده ای است اشرافی که اعضای آن همه کمربه دشمنی با یکدیگر بسته اند. مرکز داستان عمارتی است با همین نام: پنماریک که بیشتر وقایع داستان در آن می گذرد. این رمان در واقع زندگانی سه نسل ازاعضای خانواده را در بر می گیرد. رمانی است عظیم، سرشار از شخصیت های زنده و صحنه ها و وقایع جالب با شیوه جالب داستان سرایی. به همین جهت جای شگفتی نیست اگر چهارماه تمام در صدر صورت پرفروش ترین کتاب نیویورک تایمز جای دارد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.