چه کسی باور می کند، رستم

“چه کسی باور می کند” رمانی تحسین شده از “روح انگیز شریفیان” است که جوایز ویژه ای را برای وی به همراه داشته است. این داستان درباره ی زنی است که هر چه می کند نمی تواند از زندگی مرفه خود لذت ببرد. او همسر مردی تحصیل کرده و ایده آل از دیدگاه جامعه می شود و پس از ازدواج به خارج رفته و در کشورهای مختلف سفر می کند. او همچنین در خارج از کشور به تحصیل مشغول شده و صاحب فرزند نیز می شود اما نه این آسایش و رفاه و نه همسری که همواره از او پشتیبانی می کند، نمی تواند ذره ای او را به شوق آورده و خوشبختی را برایش به ارمغان بیاورد. تنها چیزی که هنوز در یاد و خاطرش بارقه ای از نور اشتیاق می تاباند، رستم است؛ رستمی که سخت با خاطرات گذشته و دوران کودکی اش گره خورده است.
اما رستم کیست؟ پسرکی با جثه ی نحیف که برای پادویی به خانه پدربزرگ راوی داستان “چه کسی باور می کند” آورده شد و همه کاری انجام می داد. از کارهای پیش پا افتاده و دم دستی گرفته تا واکس زدن کفش، با وجود اینکه از بوی واکس بدش می آمد و شاگردی در داروخانه ی پدر راوی، علی رغم اینکه به بوی داروها حساسیت داشت. حال که راوی تمام لحظاتش از یاد و خاطره ی رستم پر شده، حتی تنفر او را به تنفر شخصی خود تبدیل ساخته؛ داروسازی خوانده تا بتواند بوی دارو را با ماده ای از بین ببرد و هرگز واکس نخریده و کفش هایش را واکس نمی زند.
این رمان نوستالژیک از “روح انگیز شریفیان”، روانشاسی مهاجرت و دغدغه های غربت را به خوبی به تصویر کشیده و دو نگاه مختلف به این مساله را در”چه کسی باور می کند” نمایش داده است. یک دیدگاه که با مسائل به شیوه ای منطقی برخورد کرده و دیگری که در ذهن و خیال دنبال راه حلی برای آنان می گردد.