ژان دولوین

آن چه به نوشته های تورنیه شور و حالی خاص می دهد، پرهیز از پرگویی و کوتاه نویسی است، با ظرافتی خاص و سبکی ویژه ی خودش، مثل یک نقاش که با نوک قلم مو نقطه های کوچک و محوی، با رنگ های گوناگون و دل انگیز روی پرده ی نقاشی می گذارد، و هنگامی که کار تمام می شود، چشم اندازی دلپذیر از آن بیرون می آید که خواننده را مفتون و مشتاق برجا می گذارد تا ساعت ها، روزها و شاید هم ماه ها به آن فکرکند. جستارهای تاریخی اش در همه ی زمینه ها اعجاب آور است. «ژان دولوین» چنین کتابی است، زنی که قدرتمندانه و با شهامت تمام در برابر نیروهای اهریمنی که او را به سوی فساد و تباهی هل می دهند، می ایستد و سرانجام پیروز می شود. حسن کار تورنیه در این است که نه تنها قلمش روان و دل انگیز است، بلکه واقعیتی تاریخی را چنان می آراید که به صورت داستان درمی آید، بی آن که از اصالت و مستند بودن آن چیزی کاسته شود.