مصطفی مستور

قبـل از هـر چيـز بـايد بگم احتمالا از ايـن داستـان خوش‌تـون نمـی‌آد. امـا به قول يحيی‌ سورآبادی، همون که برای بچه‌ها قصه می‌نويسه، گاهی از چيزی که امروز خوش‌تون نمی‌آد ممکنه فردا خوش‌تون بياد. اگه از اون آدم‌هايی هستيد که می‌تونيد تا فردا صبر کنيد، گمونم بد نيست داستان رو بخونيد. جدی‌‌ می‌گم. نوشتن‌اش يکی دو سال طول‌ کشيده اما...

قسمت هایی از کتاب عشق روی پیاده رو دلم آشوب می شود. چه قدر باید کار کرد. چه قدر کار ناتمام مانده است. شب ها چند طلعت مجبورند صدای نفس های چند حیدر را تا صبح بشنوند؟ چارقد چند نرگس پاره شده است که باید دوخت؟ فکرهای چند کوکب شب ها باید از اعماق خاطره ها بگذرد تا به سطح...

دراز کشیده‌ام روی تخت‌خواب. چشم‌ها را که می‌بندم خوابی که دیده‌ام مثل کابوسی باز توی کله‌ام رژه می‌رود. شش‌ماهْ گذشته اما کابوسش عین بختک افتاده است به جانم. توی این مدت که مرا آورده‌اند این‌جا سعی کرده‌ام فراموشش کنـم، امـا نتوانسته‌ام. سعـی کرده‌ام خم شوم روی خودم تا نیمـی از خودم را پاک کنم امـا نتوانسته‌ام. بعضی‌ها همه‌ی خودشان را...