با حافظ در الاسکا

مجموعه ی (با حافظ در آلاسکا) برگزیده ی سه دهه تجربه در شیوه های متفاوت داستان نویسی در آثار زهره حاتمی است. از داستان کلاسیک (مادر بزرگ) 1364 تا جریان سال ذهن در(روز اول) تا داستان مینیمالیستی (آن سوی اتوبان) 1396. طیف گسترده ی زمانی و گاه مکانی- از محله های قدیمی تهران تا بنادر آلاسکا- به تنوع فضا و گونه گونی شخصیت ها انجامیده است. انتخاب داستان های قدیمی بر اساس هنوز تازه بودن موضوع و شیوه ی بیان صورت گرفته است. یکی از ویژگی های بارز این مجموعه حضور زن به عنوان انسانی معمولی است؛ انسانی که می تواند هم قهرمان باشد و هم ضد قهرمان، انسانی معمولی اما واقعی.
در طول سه روزی كه در آلاسكا در سفرم، سراپا نگاهم و نفس. احوال غریبی دارد این تكه سرزمین كه در وجود من هم رخنه كرده است. با جهان در صلحم. آسمان و زمین یكی شده است و من با زمین و آسمان یكی. دلم هوای حافظ دارد…