تن تنهایی

تنِ تنهایی، نوشته‌ی سحر سخایی، اولین رمانِ این نویسنده است. سخایی نوازنده‌ی تار و آهنگ‌ساز است. در این مقام او موسیقی دو فیلمِ وارونگی و مالاریا را ساخته و با بسیاری از خوانندگان از جمله همایون شجریان همکاری داشته است. سخایی به عنوانِ نویسنده نیز از جهانی روایت کرده که به تجربیاتِ زیسته‌اش نزدیک است. تنِ تنهایی روایتِ چند شخصیتِ جوان و پُرشور است در روزگارِ ما. دختری نوازنده، پسری آهنگ‌ساز و پدران و مادرانی از نسلی دیگر. در رمان روایت‌هایی از میلِ این شخصیت‌ها را می‌توان برای ساختنِ جهانِ خود دید. در دانشگاه و فضای خانواده و برخوردشان با انبوه تناقض‌هایی که باعث می‌شود مسیرشان به‌کل عوض شود. انگار این آدم‌ها که قرار بوده کنار هم قرار بگیرند به‌ناچار از کنارِ هم رد می‌شوند. سخایی که به جهانِ فکری میلان کوندرا توجه خاصی دارد، در رمانش نیز مدام درباره‌ی آدم‌ها، اتفاق‌ها، زمان و مکان‌ها پرسش‌هایی از این‌دست مطرح می‌کند. به همین دلیل تنِ تنهایی قصه‌ی یک پراکند‌گی انسانی‌ است در شهری مدرن و تاریخ‌زده؛ تهرانی متلون و مملو از تفاوت‌ها. در نهایت مخاطب است که با تن‌های تنهای رمان تنها می‌ماند و آن‌همه ماجرا که برای‌شان رقم زده می‌شود.