دوشنبه

«دوشنبه» در واقع ادامه‌ای است بر رمان «یکشنبه‌»‌ی این نویسنده. در رمان «دوشنبه» بی‌این‌که نامی از قهرمان «یکشنبه» به میان بیاید، روایت یک روز از زندگی پُر از بالاوپایین همان مرد را دوباره در یک پرده‌ی طولانی می‌خوانیم. در یک دوشنبه‌ی مردادماه، روزى گرم و طولانی، قهرمان داستان ساعت ? صبح از خانه بیرون می‌زند و تا ساعت ?? شب او را دنبال می‌کنیم. مرد داستان همه‌ی زندگی‌اش را روی دایره می‌ریزد، از شغلی که انتخاب کرده تا همه‌ی درگیرى‌های عاطفی و خانوادگی که گرفتارش شده و تمام روز او را در خیابان‌های تهران این‌سو و آن‌سو می‌کشد. آراز بارسقیان می‌گوید: «نوشتن این رمان از عید نوروز ?? تا این اواخر به طول انجامید. البته طرح آن از زمستان سال ?? در ذهنم بود، بنابراین می‌توانیم این‌گونه حساب کنیم که پروسه‌ى تولد و تولید این رمان یک سال به طول انجامیده است.» قهرمان رمان «دوشنبه» خواننده را همراه خودش در خیابان‌های تهران می‌کشد، و یک رمان شهری تمام‌عیار از دل این گشت‌وگذارها و نگرانی‌ها و این‌سو و آن‌سو رفتن‌ها روی کاغذهای بارسقیان جان می‌گیرد. قهرمان داستان او شبیه همان زندگی ملال‌آور و روزمره‌ی آدم‌های همین شهر را از سر می‌گذراند. او نماد مسلم آدم‌های شهرنشین جایی از جنس کلان‌شهر تهران است، زندگی‌یى که هر لحظه رنگ تازه‌ای به خود می‌گیرد و یک‌ روز صبح، راوی مثل هر کدام از آدم‌هایی شبیه خودش در این شهر، می‌بیند که هیچ هدفی ندارد. راوی قصه‌ی او به قول منتقدان رمان اولش، «یکشنبه»، «زیادی واقعی هستند.»