صدای خروشان آمریکای لاتین می‌آید، صدای نویسندگانی که پس از دوران شکوفایی رمـان آمریکای لاتین ــ مشهور به بـوم (Boom) ــ زاده شـده‌اند، نویسندگانی که هیچ شباهتی به کلاسیک‌ها ندارند. آن‌ها از سنخی دیگرند و زیبایی‌شناسیِ خاص خود را دارند.
شرایط سیاسی‌ـ‌اجتماعی در آمریکای لاتین بحرانی‌ست. تولد و بلوغ در این قاره به‌معنای تجربه‌ی روزانه‌ی سویه‌ی زیان‌مندِ جهانی‌سازی است. نویسندگانِ این نحله دیگر نمی‌خواهند چیزی از رئالیسم جادویی یا واقعیتِ شگفت‌انگیز بدانند. جهانِ آن‌ها از رنگِ دیگر است: با سینما و تلویزیون بزرگ شده‌اند، با خشونت‌های خانوادگی و اجتماعی، و نیز با بی‌عدالتی هولناک. فعالیت سیاسی برای آن‌ها نه امری لوکس و روشن‌فکرانه، بلکه مراقبت و دفاعِ مشروع از هستیِ خویشتن است. آزادی نه مسئله‌ی عقیده، بلکه مسئله‌ی بقاست. آنان مراقبانِ کرامتِ انسان در وضعیت‌های دشوارند. به‌گفته‌ی روبرتو بولانیو:
ما از طبقه‌ی متوسط یا از پرولتاریای کمی تا حدودی مرفه و یا از دودمانِ نسلِ دوم سوداگران مواد مخدر می‌آییم و دیگر به‌هیچ‌وجه آرزو نمی‌کنیم با شلیک گلوله سوراخ‌سوراخ شویم، بلکه دوست داریم پذیرفته شویم.
