پدر حضانتی

دیدیه ون‌کولارت (1960) یکی از توانمندترین رمان‌نویسان امروز فرانسه است. نویسنده و جُستارنویسی که به خاطر شیوه‌ی روایی خاصش از موضوع‌های ساده مشهور شده و غافلگیری‏ها‌یی که پسِ هر کدام از رمان‌هایش وجود دارد. او در نیس به دنیا آمده و در بیست و دوسالگی اولین رمانش را منتشر کرده و سالِ 1994 جایزه‌ی گنکور را هم به دست آورده. یکی از مؤلفه‌های تأثیرگذار و متناقضِ زندگی ون‌کولارت «پدر»ش است که دست‏مایه‏ی رمانِ پدرِ حضانتی شده و آن را به اثری اتوبیوگرافیک تبدیل کرده است. روایتی پسر و پدری. پدری که وقتی او هفت سال داشت تصادف می‌کند و تا دم مرگ می‌رود. این رمان پدرِ حضانتی اولین‏بار سالِ 2007 منتشر شد و شگفتی منتقدانِ فرانسوی را برانگیخت. این رمان روایتی است خطاب به پدر در بستر مرگ و مرور گذشته، روایتی که درش عشق، نفرت و راز حرف اول را می‌زند و ون کولارت چنان کُلاژی از پدرش می‌سازد که همراه با وامی که نویسنده از تاریخِ فرانسه‏ی میانه‏ی فرن بیستم گرفته است، تأثیرِ عمیقِ روایی و احساسی‌اش تا مدت‌ها باقی می‌ماند. پیش از این نشرچشمه رمانِ کشش‌ها را هم از ون کولارت منتشر کرده است.