بی اشتهایی عصبی

دکتر می‌توانست او را در ملافه‌ای پیچیده و به خانه‌اش ببرد و تمام وقتش را با او بگذراند، تمام توان و انرژیش را، و به او بگوید چقدر از دیدن خنده‌اش شاد می‌شود، می‌توانست او را در کنار خود نگاه دارد، چهره او را در دست‌هایش بگیرد، و برایش قصه بگوید تا به خواب برود. دکتر می‌توانست به او بگوید چقدر دوستش دارد، و چقدر او هم به لور نیاز دارد. از فتح و ظفرش بگوید.