بی زبانی

چه قلب‌ها نشسته به خون سرد
یخ ماسیده به مویرگ
ماسیده به یخ
در تب‌اش می‌تابد
آدم
تیر رهای خلقت
چله نشین دل‌اش
تابیده در شب‌اش
پیر تر از حکم ابد
گردن گرفته گناه زمین
به جاذبه
چشم به نگاه گرامی می‌کند که :
هلاک باد قلب
که پیاپی است
در پاره‌های خودش!…..