پنج حکایت

«پنج حکایت» نوشته ویلیام شکسپیر(۱۶۱۶-۱۶۵۴)، نویسنده برجسته انگلیسی است که توسط علی اصغر حکمت(۱۳۵۹-۱۲۷۱)، اقتباس و ترجمه شده است. این کتاب ترجمه هنرمندانه و بازآفرینی بی‌مثال پنج اثر از معروف‌ترین آثار شکسپیر شامل تاجر ونیزی، مکبث، اتللو، رمئو و ژولیت، و هملت است که به قلم توانای زنده‌یاد علی‌اصغر حکمت جامه زیبای فارسی پوشیده و مترجم، در انتقال سبک و لحن آن، نثر مترسلانه منشیان کهن را برگزیده تا حال و هوایی را که به احتمال زیاد در نثر فارسی همعصر با دوره شکسپیر حاکم بوده، بازآفریند. علی‌اصغر حکمت به این پرسش اصلی مترجمان که «اگر نویسنده این اثر را به فارسی می‌نوشت، چگونه می‌نوشت؟» با صلابت پاسخی درخور داده است. در بخشی از داستان «رومئو و ژولیت» از این کتاب می‌خوانیم: «بامدادان که چهره طربناک صبح بر روی عبوس شب تبسم کرد، و شمشیر شعاع ابرهای تیره خاور را از هم شکافت، ظلمت شب مانند مستی خمارآلود از پیش گردونه خداوند آفتاب افتان و خیزان می‌گریخت. آن دم که هوای پرنیان پوش خلخال فلک نهاد بر گوش سیماب ستاره‌ها در آن ظرف شد ز آتش آفتاب شنگرف رومئو که سر تا پا مست معشوق بود به جای آن که به خانه رود و لختی بیاساید راه را کج کرد به جانب دیری که در آن نزدیکی بود روان شد. در آن دیر راهبی سالخورده مقام داشت موسوم به «پیرلورانس»، مردی سلیم و نیکدل و مهربان، و صاحب خلق کریم و کرم عمیم. رومئو به صومعه وی درون آمد. چون پیر راهب را که در آن سپیده‌دم به قصد عبادت برخاسته بود چشم به رومئو افتاد، دانست که شب دوش نخفته و اضطرابی در خاطر دارد و سودای جوانی دل پر مهر او را آشفته داشته، و بی‌آرام و قرار ساخته. آری تشویش عشق اگر در سر مقام گرفت در دیده جای خواب نماند.»